Olsztyn, 24 czerwca 2021
Drodzy w Chrystusie Bracia i Siostry,
w sobotę 10 lipca w Chrzanowie k. Ełku odbędą się coroczne uroczystości z okazji święta Apostołów Piotra i Pawła. Odpust w Chrzanowie ma już swą szczególną historię oraz miejsce w duchowym życiu wiernych z całej Polski.
Chrzanowo jest miejscem szczególnym, do którego nasz lud już od ponad siedemdziesięciu lat niestrudzenie przybywa, aby na ziemiach, na które zostali wysiedleni w 1947 roku nasi rodzice, dziadkowie oraz pradziadkowie, dzielić swój ból i radość oraz wspólnie się modlić.
W tym roku odpust będziemy świętować podobnie jak poprzednimi latami, ale również w nowych realiach. Po raz pierwszy będziemy świętować jako Olsztyńsko-Gdańsko Eparchia. To miejsce jest i powinno być znakiem naszej jedności. Warto dziś przypomnieć, że w Chrzanowie śp. ks. mitrat Mirosław Ripecki przechowywał ikonę Matki Bożej Nieustającej Pomocy, której dzień świętujemy w pierwszą niedzielę lipca. Możemy rzec, że to Ona strzegła to miejsce przed zapomnieniem, żeby realnie istniało i ciągle było miejscem gdzie przybywają Ci, którzy pragną wspólnej modlitwy oraz duchowego wzmocnienia.
Niestrudzona ewangelizacyjna posługa ks. mitrata Mirosława Ripeckiego, a następnie duchowieństwa oraz przedstawicieli życia zakonnego, doprowadziły do tego, że nasz lud zaczął każdego dnia żyć duchem Bożych przykazań, Ewangelii oraz nauką Kościoła.
Dzięki doświadczeniu chrześcijańskiej tradycji naszego Kościoła oraz ludu widzimy, że zadaniem każdego z nas jest walczyć o to by wytrwać w wierności Bogu. Często widzimy, że świat, który nas otacza również potrzebuje nowej ewangelizacji, czyli ciągłego przypominania zasad Chrystusowych nauk, które niestety, nawet wśród chrześcijan stają się dzisiaj nieco zapomniane, a niejednokrotnie traktowane jak muzealny eksponat.
Wyrażam nadzieję, że tegoroczne uroczystości będą dobrą okazją do osobistej refleksji nad naszą wiernością Chrystusowi. Powinniśmy zastanowić się jak nieść Dobrą Nowinę o Zbawieniu innym ludziom, głównie tym, którzy o niej zapomnieli w codziennej walce o zaspokojenie swych doczesnych życiowych potrzeb. Biorąc pod uwagę realia, w których żyjemy oraz sytuację wielu naszych wiernych, zarówno osiedleńców jak i imigrantów, należy uświadomić sobie, że głównymi wyzwaniami dla nas dzisiaj są:
- przeciwdziałanie religijnej oraz narodowej asymilacji naszych wiernych, głównie młodego pokolenia,
- dbanie o to, aby duchowieństwo oraz osoby życia konsekrowanego byli wzorem modlitwy,
- dbanie o to, aby przywrócić na łono naszego Kościoła tych synów i córki, którzy od niego odeszli,
- dbanie o to, aby odszukać i przywrócić do naszego Kościoła potomków (dzieci, wnuki, prawnuki) przesiedleńców Akcji „Wisła”, którym z różnych przyczyn nie było dane poznać tradycji swych przodków i żyć nią,
- dbanie o to, aby zaprosić do naszego Kościoła tych, którzy są daleko od Kościoła Chrystusowego, a którzy szczerze szukają swego miejsca w kościelnych wspólnotach,
- praca nad tym, aby wierni naszego Kościoła z Ukrainy, którzy znaleźli się w Polsce ze względu na trudną sytuację ekonomiczną, znaleźli dla siebie miejsce w naszym Kościele oraz żeby byli przyjaźnie przyjęci przez nasze parafialne wspólnoty.
Każdemu z Nas wystarczy jedynie rozejrzeć się wokół siebie, aby dostrzec jak wielkie mamy możliwości dla prowadzenie Nowej Ewangelizacji, owocami której powinny być: szerzenie Dobrej Nowiny o Chrystusowym odkupieniu i rozwój naszego Kościoła. Miejscem ku temu odpowiednim mogą i powinny być nasze rodziny, parafie, ale również nasze środowiska, w których żyjemy, uczymy się i pracujemy. Chociaż powołanie każdego z nas jest inne, to wszyscy bez wątpienia jesteśmy powołani do tego, aby być chrześcijanami oraz żeby realizować nasze powołania we wschodnim Kościele Greckokatolickim. To Kościół naszych ojców i dziadków, to Kościół, który daje nam wszystko to, co jest nam potrzebne w naszej drodze do zbawienia, to Kościół, który uczy nas duchowej mądrości. To Kościół, za który swe życie poświęcili liczni męczennicy – kapłani, zakonnicy i zakonnice oraz świeccy. Lecz najważniejszym jest to, że to Kościół, który ustanowił sam Jezus Chrystus i obdarzył go licznymi darami: Słowem Bożym, Świętymi Sakramentami i powołał dla tegoż Kościoła swych uczniów i apostołów, aby stali się prezbiterami i biskupami. Może również kogoś z Was Bóg woła do życia kapłańskiego czy zakonnego! Zatrzymajmy się i pomyślmy!
Drodzy w Chrystusie Bracia i Siostry!
Zwracam się z gorącą prośbą do wszystkich naszych wiernych, abyśmy w tym roku wszyscy razem spotkali się 10 lipca na święcie w Chrzanowie. Niech będzie to przejaw naszej głębokiej wiary, nadziei i miłości, wzajemnej solidarności i jedności Olsztyńsko-Gdańskiej Eparchii. W realiach diaspory ciężko jest wędrować człowiekowi samotnie. Jestem przekonany, że wspólne przeżycie spotkania modlitewnego, wspólnie przeżyta Boska Liturgia da nam siłę do tego abyśmy szli z wiarą i nadzieją w przyszłość. Pandemia mocno oddaliła nas od siebie. Dzisiaj musimy na nowo budować międzyparafialne relacje. Zapraszam do wspólnego pielgrzymowania, a swoją ofiarę proszę zanosić w różnych intencjach: małżeńskich, rodzinnych czy eklezjalnych. Niech te pielgrzymowanie będzie wyrazem naszej jedności. Tych, którzy nie będą mogli przybyć na świętowanie do Chrzanowa, proszę o duchową jedność w ten dzień ze wszystkimi pielgrzymami. Tak budujemy naszą wielką greckokatolicką eparchialną rodzinę.
Spodziewam się Was wszystkich na świętowaniu w Chrzanowie. Dajmy świadectwo swej głębokiej wiary, wdzięczności za dar odkupienia oraz głębokiej nadziei na nasze żywe, chrześcijańskie, społeczne i narodowe jutro.
Z biskupim błogosławieństwem, modlitwą oraz nadzieją na wspólne modlitewne spotkanie w Chrzanowie, pod patronatem ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy oraz św. Apostołów Piotra i Pawła – patronów Parafii w Chrzanowie. Wszystkim Wam życzę Bożego błogosławieństwa oraz szczęśliwego pielgrzymowanie do Chrzanowa oraz powrotu do swych domów – duchowo wzmocnionych.
+ Arkadiusz Trochanowski
Biskup Olsztyńsko-Gdański
(tłumaczenie: ks. Igor Hubacz)
